Πέμπτη 13 Φεβρουαρίου 2014

Ασπρόμαυρα όνειρα...

Καμιά φορά δεν χρειάζονται πολλά για να είσαι καλά...
Αρκεί μια αγκαλιά, ένα χάδι απο τα χέρια π' αγαπάς.
Αρκεί να αγγίξεις ένα λουλούδι....
Αρκεί ο ήχος της θάλασσας για να σε ταξιδεψει...
κι ας μην σαλπάρεις για πουθενά...
τα πιο απάνεμα λιμάνια είναι μέσα μας.

Καμιά φορά χρειάζεσαι απλώς μια πόρτα μισάνοιχτη.... και κάποιον να σου φωνάξει "έλα"...
Ως τότε όμως...
τι να κρύβουν μέσα τους, τα παλιά παράθυρα;



2 σχόλια:

  1. Η φωτογραφία με την παλιά πόρτα, υπέροχη! Καλημέρα Στέλλα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Γεια σου Δήμητρα!!!
    σ' ευχαριστω πάρα πολύ....\ είδες τι κρύβουν τα χωριά μας?

    ΑπάντησηΔιαγραφή